από την Αυγή
Ταπεινωμένη λέει πως πρέπει να αισθανόμαστε η δεξιά πολυκατοικία που το κράτος «προσκύνησε τους λαθρομετανάστες». «Μην ανησυχείτε από δω και πέρα μόνον με την αστυνομία θα έχουν να κάνουν» τους καθησυχάζει ο Ραγκούσης, αποδεχόμενος προφανώς ότι επρόκειτο για θέμα τιμής και εθνικής υπερηφάνειας. Δηλαδή «εμείς οι Έλληνες και το ελληνικό μας κράτος απέναντι στους ξένοι» (όπως είναι ο γραμματικός τύπος που προτιμούν οι βέροι Ελληνάρες, γράφοντας συνήθως σε γκρικλις).
Εμείς πάλι, στην αριστερά αισθανόμαστε χαρά ανάμικτη με ντροπή. Χαρά για τη σωτηρία των ανθρώπων. Χαρά για την ικανοποίηση βασικών αιτημάτων τους. Χαρά και για την πρώτη εργατική νίκη διαρκούντος του Μνημονίου. Ντροπή αισθανόμαστε που έπρεπε να βάλουν το κεφάλι τους στον ντορβά οι μετανάστες εργάτες για λογαριασμό των Ελλήνων συναδέλφων τους. Η μείωση του αριθμού των ενσήμων που είναι αναγκαία για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη στο μισό είναι μια ρύθμιση που αφορά συντριπτικά περισσότερους Έλληνες εργαζόμενους παρά ξένους, καθώς η ανεργία καλπάζει. Και δεν το πέτυχε η ΓΣΕΕ αλλά 300 νηστικοί ένα τετράγωνο παραδίπλα από τα γραφεία της. Δίνουν το κακό παράδειγμα...
Αλλά ας επιστρέψουμε στην εθνική υπερηφάνεια και το κύρος της Πολιτείας που απασχολούν τους κ. Ραγκούση και Καρατζαφέρη και την κ. Πιπιλή. Έχουμε σοβαρούς λόγους να πιστεύουμε ότι εκπροσωπούν αυτούς που θέλουν τους μετανάστες παράνομους για να τους εκμεταλλεύονται και να σπάνε και τα μεροκάματα. Έχουμε επίσης λόγους να πιστεύουμε ότι στοχοποιούν τους μετανάστες και τους αλληλέγγυους για να δείξουν στην κοινωνία έναν εχθρό και μπαμπούλα, άλλον απο την οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση στην οποία την οδηγούν.
Δεν εθίγη το φιλότιμο του Έλληνος. Σιγά μη στάξει η ουρά του γαϊδάρου. Διότι αλλιώς, όλοι αυτοί θα αισθάνονταν ταπεινωμένοι με αυτά που λέει ο πρωθυπουργός όπου βρεθεί και όπου σταθεί, θα τους χτύπαγε στο φιλότιμο που παρακαλάνε τους εμίρηδες του Καταρ (ομόθρησκους των απεργών απροπο) να πάρουν «εθνικό έδαφος» στο Ελληνικό, θα θιγόταν η αντίληψη τους για την εθνική κυριαρχία που ακούνε τον κάθε Τομσεν να ζητάει να πουλήσουμε ό,τι είναι δημόσιο, θα αισθάνονταν μειωμένη την εθνική αξιοπρέπεια όταν ακούνε πως πρέπει να βάλουμε στο Σύνταγμα ό,τι λέει η Μέρκελ για να κερδίσει στις εκλογές στην Περα Σαξονία.
Είναι προφανές ότι το αίσιο τέλος της περιπέτειας των μεταναστών δεν αρκεί, δεν προσεγγίζει καν το μεταναστευτικό σε όλες του τις διαστάσεις ιδίως σήμερα που η κρίση δημιουργεί περισσότερη ανασφάλεια και παράγει μεγαλύτερη μετανάστευση - πιο πολλοί και πιο εξαθλιωμένοι - αλλά και πιο αδύναμες δομές υποδοχής, ένταξης και υποστήριξης. Δεν χρειάζεται να κοιτάξει κανείς τις δημοσκοπήσεις για να αντιληφθεί ότι η ξενοφοβική ρητορική που εκφωνείται και διασπείρεται σύντονα, από το κράτος, τα μίντια και τις συντηρητικές πολιτικές δυνάμεις βρίσκει έδαφος. Η αντιμετώπιση αυτής της πραγματικότητας δεν είναι δουλειά των μεταναστών αλλά των Ελλήνων εργαζόμενων, των διανοούμενων και των προοδευτικών ανθρώπων. Αυτών δηλαδή που έχουν σειρά στα τεφτέρια του Άδωνι μετά τους ξένους...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου